Prezentki to powszechnie używana nazwa, wywodząca się od łacińskiego słowa praesentatio, czyli ofiarowanie. Nazwa: Zgromadzenie Panien Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w świątyni, nawiązuje do tajemnicy z życia Maryi, zapisanej w apokryfach (Protoewangelii Jakuba) – Ofiarowania Maryi w świątyni jerozolimskiej, obchodzonego w liturgii 21 listopada.
Bł. Zofia Czeska – Założycielka Zgromadzenia, wybrała Maryję w tajemnicy ofiarowania jako wzór całkowitego oddania siebie Bogu. Dlatego duchowość sióstr prezentek to stałe przeżywanie tajemnicy „prezentacji Maryi”.
Od Maryi każda siostra uczy się:
Siostry zobowiązują się ślubami do zachowania trzech rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Dodatkowo też każda siostra przy profesji zakonnej składa ślub troski o dobre wychowanie dzieci i młodzieży. Jest to tzw. czwarty ślub, charakterystyczny dla prezentek i ich duchowości.
Wychowanie i nauczanie dzieci i młodzieży to istotny element misji jaką podejmuje Zgromadzenie, a każda siostra wypełnia ją jako „Chrystusowa pomocnica” – zgodnie z wolą swej Założycielki. Siostry obejmują swoją troską dzieci i młodzież głównie na terenie Polski oraz na Ukrainie. Realizują swe powołanie w: szkołach, przedszkolach, internatach, w pracy katechetycznej i parafialnej. Prowadzą również rodzinny dom dziecka.
Kardynał Karol Wojtyła w liście na jubileusz 350-lecia pracy wychowawczej Zgromadzenia Sióstr Prezentek w 1977 roku tak określił powołanie sióstr:
Pomóc każdej duszy stanąć wobec Boga Żywego, który jest Miłością i ukształtować z tej świadomości życie, jako odpowiedź na tę Miłość – to powołanie, któremu warto poświęcić siebie i wszystkie siły umysłu, woli i serca, ducha i ciała, poświęcić siebie całą. Właśnie tak widzę powołanie sióstr prezentek wszystkich i każdej.
Pomóc każdej młodej duszy przeżyć swoją własną tajemnicę „prezentacji”, pomóc jej stanąć wobec Boga Żywego,
który jest Miłością i ukształtować z tej świadomości życie jako odpowiedź na tę Miłość
– to powołanie, któremu warto poświęcić siebie i wszystkie siły umysłu, woli i serca, ducha i ciała, poświęcić siebie całą.
kard. Karol Wojtyła, 21 listopada 1977 r.